Van EICMA tot Bologna: een epische roadtrip met de DUCATI Multistrada V4 Rally

Toen ik aan het einde van het jaar EICMA bezocht, stond ik op de DUCATI-stand waar ik een charmante ontmoeting had met een deel van het team.

Twee dagen lang vertelde ik tegen iedereen die wilde luisteren dat ik video’s voor YouTube wilde maken, maar het geluk was pas echt dat ik de aanbieding kreeg om naar Bologna te rijden, met als einddoel de laatste overdracht voor de bekende DUCATI Multistrada V4 Rally van de Ronde van 60.000 km aan Ben Blake!

Het verhaal was snel besproken, en daarna had ik een paar uur de tijd om met een ‘acceptabel’ script te komen…

Leuke uitdaging dus en de volgende dag werd er een afspraak gemaakt, binnen een paar dagen en zonder enige voorbereiding zou ik vanuit Annecy op een Ducati de weg naar Bologna nemen voor een “Ronde van de Meren”.

In zo’n korte tijd was mijn route uiteraard niet precies uitgestippeld, maar mijn besluit stond vast : ik ging het noorden van Italië doorkruisen en een dosis adembenemende landschappen verkennen, waaronder alle grote meren van het noorden van dit fantastische land. Sterker nog, aan het stuur van een uitzonderlijke machine: de Ducati Multistrada V4 Rally!

De eerste minuten van deze roadtrip aan boord van deze prachtige Italiaan waren voor mij zeer verrassend, omdat ik mij vrijwel meteen op mijn gemak voelde. Alles viel in mijn handen, of mijn voeten… Ik had de indruk dat het mijn motorfiets was, en dat het nooit anders geweest was.

Met dit geruststellende gevoel, gezien de kilometers die mij te wachten stonden, begon ik mijn reis aan het meer van Annecy, een plek die u niet mag missen als u de Haute-Savoie bezoekt, en voor mij bijna een therapeutische stap sinds ik er een deel van mijn kindertijd heb doorgebracht. Alsof ik verantwoordelijkheid had voor het kind dat ik was. Alsof ik hem wilde laten zien dat het leven dat ik nu leidde niet zo ver verwijderd was van de dromen die hij had.

Omdat de weersomstandigheden in deze tijd van het jaar ervoor zorgden dat ik geen hoogtemeters kon maken, ging ik richting het Meer van Genève. De kou en de regen zorgen ervoor dat ik slechts een kort bezoek aan deze prachtige regio van Zwitserland.. Ik zou de meren van Thun, Brienz, Lungerersee, Sarnersee en uiteindelijk het Vierwoudstrekenmeer volgen voordat ik in de Gotthardtunnel zou rijden die me van 1 graad naar 33 graden in het binnenste van de berg zal brengen!

Aan het einde van de 17 kilometer van dit ongelooflijke bouwwerk (de 4e langste wegtunnel ter wereld) werden mijn inspanningen beloond. In Italië nog niet, maar aan de “goede kant” was het klimaat daar meteen beter.

Ik slenterde rond het Lago Maggiore, waarbij ik uiteraard de archipel van de Borromeïsche eilanden bewonderde, en vervolgens de kluis van Santa Catherina del Sasso, een beroemde kerk met romaanse architectuur die zich vastklampte aan een klif en die we allemaal al op foto’s hebben gezien.

Na deze paar dagen onderweg, niet altijd even ideaal qua temperaturen, stopte ik bij het huis van Italiaanse vrienden die in het noorden van het Lago Maggiore woonden voor een levensreddende rustpauze en de 80ste verjaardag van de Nono! (Grootvader)

Nadat ik het lokale dieet had overleefd, dat voornamelijk bestond uit 10 gerechten per maaltijd, de ene nog lekkerder dan de vorige, en zelfgemaakte pizza’s om je vingers bij af te likken, was ik vol en uitgerust terwijl ik mijn reis voortzette.

De Multistrada, gemakkelijk en heel speels met zijn V4, zal me vervoeren als op een vliegend tapijt in de buurt van de meren van Monate en Varese, en dan volg ik het Meer van Lugano al of stop ik bij Morcote, uitgeroepen tot het mooiste dorp van Zwitserland in 2016.

Het Comomeer volgt wel, maar ik blijf niet hangen, de landschappen zijn zeker schitterend, maar ondanks de afwezigheid van toeristen tijdens deze dalperiode is de ontvangst daar minder warm dan elders, alles is er erg duur en de handelaars maken het het is duidelijk dat ze je niet nodig hebben, zoals het meer van Annecy, wat jammer is. Ik heb echter een onvergetelijke wandeling in Parco-Valentino niet gemist, waar in 2021 een panoramische loopbrug werd ingehuldigd, die toegang gaf tot een ongelooflijk uitzicht op de Comomeers en Garlate.

De volgende dag zou ik naar Monte Isola varen, het grootste bewoonde eiland van de Europese meren, midden in het Iseomeer. Een eiland zonder auto (behalve een dokter en een loodgieter, zo is mij verteld), de inwoners reizen er alleen op twee wielen, voornamelijk op scooters, ongeacht hun leeftijd.

Ik reed verder richting Bologna, en na een laatste stop bij een andere reus van de Italiaanse industrie, niemand minder dan Ferrari in Maranello, parkeerde ik voor de Ducati Store in Bologna en stapte voor de laatste keer van de motor af.

De prachtige reis was voorbij, maar het avontuur ging verder. Ducati had mij even fantastisch als onverwacht ontvangen en ik zou de fabriek gaan ontdekken en vooral profiteren van een “privé” bezoek aan het Ducati museum met Livio LODI, de directeur ervan in persoon. Het hoogtepunt van deze 9 dagen was dat ik hier een uitzonderlijke rondleiding kreeg, waar passie en geschiedenis zich vermengen en waar de tijd stilstaat.

Verplichte Bolognese,in restaurant BOLOGNAISE alstublieft, en het is tijd om naar huis te gaan.

Hartelijk dank aan Ducati voor hun vertrouwen en deze onvergetelijke momenten, maar ook voor het creëren van machines zoals deze Multistrada V4 Rally, die ons zo doet dromen.